امام حسین (ع) مقتدای بی ‌نظیر شیعیان با بهره‌ مندی از مناقب و فضائل انسانی و برخوردار از مقامات قرآنی، مصداق بارز برخی از عبارت‌ های کلام الهی است. امام همامی که در بسیاری مواقع او را به روز عاشورا و کربلا محدود می‌کنیم؛ هر چند که اوج عشق بازی امام حسین(ع) با خداوند متعال و اوج درس‌های ایثار و سبک زندگی برای تمام انسان‌های آزاده در جهان در کربلاست. اما زندگی امام حسین (ع) به آن زمان و مکان منحصر و محدود نیست. هر برهه‌ ای از زندگی آن حضرت درس‌ های بزرگی برای زندگی امروزی ما دارد.

.

پیامبر اکرم (ص) در مورد اهل بیت (ع) فرمود که قرآن با آن‌ ها است و آن‌ ها نیز با قرآن هستند. یا در روایت دیگری پیامبر اکرم (ص) به طور خاص امام حسین (ع) را از خود می‌داند. امام حسین (ع) تجلی و حقیقت قرآن است. اما متاسفانه در عصر حاضر بسیاری از بخش‌ های زندگی ما خالی از سبک زندگی امام حسین (ع) است. امام حسین (ع) در سبک زندگی اعتقادی، اخلاقی، اجتماعی و در کل زندگی ما متجلی می‌شود.

در زمان امام حسین(ع) فرقه‌های مختلفی درباره خداشناسی، تشبیه خداوند و تجسیم رواج پیدا کرده بود. امام (ع) با آن ها مقابله کرد و به تبیین حقیقت خداوند در مواضع گوناگون می‌پرداخت. به طور نمونه امام حسین (ع) به شبهات پاسخ می‌داد، خداشناسی واقعی را برای مردم تبیین و خدا را فارغ از تشبیه و تجسیم معرفی می‌کرد. امام حسین (ع) در روایتی با بیان معارف والای توحیدی فرموده است «هیچ ستاینده به کنه عظمتش نرسد، کبریا و بزرگی‌ اش به هیچ قلبی خطور نکند زیرا که در اشیاء هیچ مانندی ندارد».

امام حسین (ع) در روایتی درباره شناخت واقعی خداوند فرموده است: «ای مردم خداوند بندگان را آفرید تا او را بشناسند، آن‌ گاه که او را شناختند، پرستش کنند و آن‌گاه که او را پرستیدند، از پرستش غیر او بی‌ نیاز شوند». همانطور که در آیه 136 سوره نساء نیز آمده است ای کسانی که به زبان ایمان آورده‌اید، به حقیقت و از دل هم ایمان بیاورید. در سبک زندگی امروزی خود می‌بینیم که برخی مواقع توکل حقیقی نداریم و اعتقاد به خدا واقعی نیست. زندگی امام حسین (ع) حتی در همان روز عاشورا نشان از ایمان، اعتقاد و توکل بالایی دارد و الگویی برای زمانه امروز ما و مقابله با مشکلات، سختی‌ ها و بیماری‌ هاست. وقتی همه چیز را از خداوند و به دست او بدانیم از مشکلات نهراسیده و آرامش می‌گیریم. همچنان که امام حسین (ع) در روز عاشورا فرموده است همین برای من کافی است که تو مرا می‌بینی، این جمله اوج اعتقاد و آرامش را بیان می‌کند.

حضرت در زندگی خود به بحث امامت و ولایت می ‌پرداخت و آن را برای مردم تبیین می‌کرد و این گونه نبود که فقط در روز عاشورا بیان کند. ائمه (ع) علاوه بر اینکه حجت خداوند هستند قول و فعلشان نیز حجت است و فردی که آن ها را به عنوان امام برگزیده است باید در راه آن بزرگواران آن گونه عمل کند. توحید، خداشناسی و اخلاق در سبک زندگی امروزی ما کمرنگ شده است. اخلاق بحث مهمی است که حتی بیان شده هدف بعثت پیامبر(ص) تکامل اخلاقی انسانهاست. اخلاق امام حسین (ع) اخلاق حسنه‌ای است که در قرآن بیان شده، به گونه‌ای که چهره اخلاق نظری در معنای مطلق آن در قرآن بیان شده و چهره اخلاق عملی به طور مطلق آن در سیره علمی و عملی امام حسین (ع) نمود پیدا کرده است.

یکی دیگر از مواردی که در سیره امام حسین (ع) به آن کم ‌تر توجه کرده‌ایم اخلاق اقتصادی و کمک به اقشار نیازمند جامعه است. امام حسین (ع) تاکید عملی بسیاری برای انفاق و عطیه دادن در راه خدا و مرتفع کردن احتیاجات مردم داشتند که در تاریخ نمونه‌های آن بسیار است. باید سیره امام حسین (ع) را اجرایی کنیم و شخصیت معنوی امام (ع) را شناخته و در مسیری قدم برداریم که آن امام (ع) قدم برداشته است.

دکتر«خسرو کشاورز» معاون دانشجویی فرهنگی دانشکده مدیریت و اطلاع رسانی پزشکی