امروز روز نهم ذیحجه روز عرفه است، روزی که زائران سپیده دم صبح راهی عرفات شدند تا در جوی مملو از ایمان، خشوع و خضوع استغفار کرده و ارکان اصلی حج را به جا آورند.

عرفه روز نیایش و مناجات با خالق هستی است؛ چرا که در این روز، در‌های رحمت الهی بر روی همه بندگان به ویژه گنهکاران گشوده است و همه گنهکاران در این روز، چشم امید خود را به خدای خود دوخته اند و از دنیا بریده و به خدا نزدیک می‌شوند.

در این روز، زائران آداب و رسوم و مناسک دینی خود را به جا می‌آورند و خود را برای دیگر اعمال این ایام آماده می‌کنند. روزی که صدها هزار زائر خانه خدا به عرفات رفته‌اند و در این روز بزرگ به درگاه خداوند متعال تضرع می‌کنند، روزی که آنها خواستار تقرب به درگاه احدیت هستند. روزی که خواهان بخشش گناهان و تولدی دوباره‌ اند.

عرفه فرصتی برای راز و نیازهای عاشقانه و عارفانه با خالق هستی است، در لحظات ناب دعا انسان به اقیانوس بی کران احدیت می پیوندد و به امید عفو و بخشش، دستهای پر از نیاز و تمنای خود را عاجزانه به سوی آسمان می گشاید و با سردادن نوای « الهی العفو » از خالق هستی طلب رحمت و بخشایش دارد .

دعای عرفه برای نخستین بار توسط امام حسین (ع) در مراسم حج خوانده شد و حاوی آموزه هایی ارزشمند برای شناخت انسان و خالق است. ستایش حق تعالی، راز آفرینش انسان، اقرار به قدرت لایزال الهی و ستایش و سپاس خالق هستی است .
در فرازی از این دعای روح بخش می خوانیم: « خدایا مرا چنان کن که از تو بترسم گویا ترا می بینم و به پرهیزگاری مرا سعادتمند گردان و به شقاوت گناه مبتلا مکن و در حکم قضا خیر مرا برگزین و قدر خود را بر من مبارک و فرخنده گردان، چنانکه هرچه را دیر مقدر کرده زود نخواهم و هر چه را زود مقدر کرده ای دیر نطلبم».

دکتر «خسرو کشاورز» معاون دانشجویی فرهنگی دانشکده مدیریت و اطلاع رسانی پزشکی

.