پیشامد و اتفاق ناگوار، یک بخش غیر قابل اجتناب در زندگی همه مردم جهان است؛ حتی اگر شما محتاط‌ترین فرد باشید، باز هم نمی‌توانید پیشامدها را پیش‌بینی کرده و از وقوع آن‌ها جلوگیری کنید. برخی از این پیشامدها، بار مالی بسیار زیادی را برای افراد و سرمایه داران به دنبال دارد؛ تنها روش کارآمد برای جلوگیری از خسارت‌های مالی بزرگ، داشتن پوشش بیمه است. در قانون اساسی کشور ما نیز به توسعه و تقویت پوشش بیمه تاکید شده است و در تقویم ملی، 13 آذر ماه به عنوان روز جهانی بیمه ثبت شده است.

بیمه ابزاری بسیار مهم و کلیدیست و نقش بسیار زیادی در حفاظت مالی از افراد جامعه و جلوگیری از سقوط آنها در ورطه فقر دارد. با توجه به این که عواقب اجتماعی ناشی از ضعف پوشش بیمه بر دوش حاکمیت می‌باشد، بنابر این همه دولت ها تلاش می‌کنند، نسبت به توسعه پوشش بیمه‌ای و تقویت آن اقدام نمایند. بیمه، در سه طبقه اصلی تقسیم بندی می‌شوند که عبارت است از بیمه اشخاص، اموال و مسئولیت که هر کدام از آنها نیز به دسته های مختلفی تقسیم می‌شود.

یکی از انواع بیمه اشخاص، بیمه های درمان است که به دو صورت پایه و تکمیلی در کشور، افراد را پوشش می‌دهد. پوشش بیمه ای خدمات پایه درمان توسط سه سازمان بیمه‌گر بزرگ شامل سازمان بیمه سلامت ایران، سازمان تامین اجتماعی و سازمان نیروهای های مسلح و صندوقهای بیمه‌ای کوچکتری مثل شهرداری تهران، بانکها، بانک مرکزی، صدا و سیما، کشتیرانی و ... ارائه می‌شود. برخی از این صندوق‌ها علاوه بر پوشش بیمه پایه، خدمات تکمیلی را هم پوشش می‌دهند.

با توجه به رسالت تاسیس سازمان بیمه سلامت مبنی بر پوشش همگانی بیمه درمان و در راستای قانون اساسی، افرادی که هیچ پوشش بیمه درمان ندارند، می‌توانند تحت پوشش سازمان بیمه سلامت از طریق مراجعه به دفاتر پیشخوان طرف قرارداد بیمه سلامت و یا از طریق سامانه خدمات غیر حضوری (شهروندی) سازمان بیمه سلامت قرار گیرند.

با توجه به عدم اطمینان در سلامت و ابتلای احتمالی افراد به بیماری‌های صعب العلاج و خاص و بار مالی بسیار زیادی که این بیماریها به افراد تحمیل می‌کنند؛ ضرورت پوشش همگانی بیمه، بیش از پیش می‌باشد و انتظار می‌رود؛ مدیریت منابع بیمه، به خوبی صورت گیرد.

دکتر فرهاد لطفی،عضو هیئت علمی گروه مدیریت خدمات بهداشتی درمانی،دانشکده مدیریت و اطلاع رسانی پزشکی